ჰეგელის კონგრესის ისტორია

გერმანულ კლასიკურ ფილოსოფიას და განსაკუთრებით, როგორც მას უწოდებენ, მის მწვერვალს გ.ვ.ფ. ჰეგელის ფილოსოფიას ფუნდამენტური მნიშვნელობა აქვს საერთოდ ფილოსოფიური აზროვნებისთვის და სოციალური და სამართლებრივი სისტემების ანალიზისათვის, რომელიც ჰეგელიანური პარადიგმის კვალდაკვალ განვითარდა სოციალურ თეორიებში. ჰეგელის ფილოსოფია მოიცავს როგორც სახელმწიფო სისტემების, ისე ისტორიის იმანენტური გაგებისთვის საჭირო გაგების ფართო ველს. მისი ფილოსოფიის დიაპაზონი ვრცელდება ისეთ თემებზე, როგორებიცაა სუბიექტის ანალიზი, ადამიანის სინამდვილეში ანუ ობიექტურობაში მყოფობის, რელიგიის, ხელოვნებისა და ზოგადად კულტურის ფილოსოფიური განხილვა. ამ თვალსაზრისით, შეიძლება ითქვას, რომ ჰეგელის ფილოსოფიური სისტემა გარკვეული თვალსაზრისით კულტურის მეცნიერების და სოციოლოგიის, სოციალური სისტემების შესწავლის მეთოდოლოგიურ გზასაც გვთავაზობს.

ძალზე საყურადღებოა ჰეგელის ლოგიკის მეცნიერება და ფილოსოფიურ მეცენიერებათა ენციკლოპედია. ტრადიციული, ფორმალური ლოგიკისგან განსხვავებით, მისი ე.წ. სპეკულატიური ლოგიკა უპირველესად შეეხება ორ უმნიშვნელოვანეს ფენომენს - ესაა ადამიანის როგორც ასეთის სამგანზომილებიანი (ყოფნა, ქმნადობა, ცნება) ანალიზი და თავისუფლების განხორციელების პირობები. ჰეგელის კვლევას არა მხოლოდ ისტორიული, არამედ სისტემური ხასიათი აქვს და საფუძვლად უდევს თანამედრვოე სოციალურ-თეორიულ, კულტურულ-მეცნიერულ კვლევებს.

ჰეგელის ფილოსოფიის და მისი რეცეფციის ისტორიის მნიშვნელობიდან გამომდინარე, 1956 წელს ჩატარდა ჰეგელის პირველი კონგრესი ჰეგელის საერთაშორისო საზოგადოების მიერ. ჰეგელის საერთაშორისო საზოგადოება ყოველ ორ წელიწადში ერთხელ მართავს „ჰეგელის საერთაშორისო კონფერენციას“, რომლის მასალებიც ქვეყნდება ჰეგელის წელიწდეულში (Hegel-Jahrbuch).

საქართველო არის პირველი სახელმწიფო, - თუ არ ჩავთვლით საბჭოთა კავშირში მოსკოვში ჩატარებულ ჰეგელის კონგრესს - სადაც საბჭოთა კავშირის დაშლის და დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგ ტარდება ეს დიდი ფორუმი აღმოსავლეთ ევროპაში.